W 2019 Dewangan i współpracownicy wykazali w testach in vitro i in vivo, że Salinomycyna hamuje progresję raka piersi oraz angiogenezę indukowaną przez VEGF poprzez przerwanie sygnalizacji HIF-1a/VEGF. Dzięki tym właściwością Salinomycyna może być obiecującym środkiem antyangiogennym w leczeniu nowotworu piersi.

Komórki nowotworowe mają zdolność do przechwycenia kontroli procesu tworzenia naczyń krwionośnych (proces angiogenezy) i wykorzystują go do wzrostu nowotworu. Odcięcie guza od transportu tlenu i składników odżywczych oraz brak możliwości usuwania metabolitów powoduje ograniczenie wzrostu nowotworu oraz jego ogólna regresje.

Salinomycyna hamuje proliferacje ludzkich komórek raka piersi (HBCCs). Wykazano to w teście SRB na liniach komórkowych raka piersi tj. MCF-7, T47D, MDA-MB-46, 4T1 oraz MCF-10A i HEK-293. Zaprezentowane wyniki były zmierzone 24 godziny od podania Salinomycyny. Na każdym z wykresów można zaobserwować skuteczność Salinomycyny w odpowiednim stężeniu do procentu przeżywalności komórek nowotworowych na danej lini komórkowej.

Ta sama grupa badaczy wykazała w teście in vivo, że Salinomycyna hamuje progresje raka piersi na linii komórkowej 4T1 na mysim modelu. Testy były przeprowadzone z użyciem 5 mg/kg i 10 mg/kg Salinomycyny przez 21 dni. Wykazano w nich, że leczenie Salinomycyną hamuje angiogenezę raka piersi.